مناجات
الهی! بیاموز تا سرِّ دین بدانیم، بر فروز تا در تاریکی نمانیم؛ تلقین کن تا ادب شرع بدانیم،
توفیق ده تا در خلأ طمع نمانیم، تو نواز که دیگران ندانند، تو نساز که دیگران نتوانند؛
همه را از خودپرستی رهایی ده، همه را به خود آشنایی ده؛ همه را از مکر شیطان نگاه دار،
همه را از کینه نفس آگاه دار.
الهی! دلی ده که طاعت افزاید، طاعتی ده که به بهشت راهنمون آید؛ علمی ده که در او آتش هوا نبود،
عملی ده که در او آب دریا نبود؛ دیده ای ده که عزّ ربوبیت تو بیند، دلی ده که ذلّ عبودیت تو گزیند؛
نفسی ده که حلقه بندگی تو در گوش کند، جانی ده که زهر حکمت را به طبع نوش کند.
الهی! تو ساز که از این معلولان شفا نیاید، تو گشای که از تو ملولان کاری نگشاید.
الهی! ظاهری داریم شوریده، باطنی داریم در خواب؛ سینه ای داریم پر آتش، دیده ای داریم پر آب،
گاه در آتش سینه می سوزیم، و گاه در آب چشم غرق آب.
خواجه عبدالله انصاری
