m>نکاتی درباره حُسن خُلق و معاشرت
حُسن خُلق محبوب ترین و ارزشمندترین عمل نزد خدا پس از واجبات الهی است.
ارزش حُسن خُلق
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در ترازوی عمل آدمی در روز قیامت، چیزی برتر از حسن خلق نهاده نمی شود؛[1] نیز فرمود: در ترازوی عمل چیزی سنگین تر از خلق نیکو نیست.[2]
امام صادق سلام الله علیه فرمود: مؤمن، پس از واجبات، عملی محبوب تر از خوشرفتاری با مردم، بر خدا عرضه نکرده است.[3]
آثار خوشخویی
امام صادق سلام الله علیه فرمود: نیکی و خوشخویی سرزمین را آباد می کنند و بر عمر آدمی می افزایند؛[4] نیز فرمود: خوشخویی عامل جلب دوستی است.[5]
پاداش خوشخویی
قرب الهی: امیر مؤمنان سلام الله علیه فرمود: هیچ چیزی همانند خوش اخلاقی موجب قرب الهی نمی شود.[6]
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پرسیدند: بیشترین چیزی که موجب ورود به بهشت می گردد چیست؟ فرمود: تقوای الهی و خوش اخلاقی.[7]
قرب به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم : رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: نزدیک ترین شما به من و بهره مندترین شما از شفاعت من در روز قیامت، راستگوترین، امانت دارترین، خوش اخلاق ترین و نزدیک ترین شما به مردم است.[8]
پوشش گناهان: امام صادق سلام الله علیه فرمود: چهار چیز است که در هر کس باشد ایمانش کامل است و هر چند از سر تا قدمش گناه باشد از قدرش نکاهد و آن، راستگویی، امانتداری، حیا و خوش اخلاقی است.[9]
نکته: پیام این حدیث این است که این صفات چهارگانه در هر کسی باشدسبببازداشتن او از گناه و کامل شدن ایمانش می شود.
دستیابی به پاداش نماز و روزه: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: انسان مؤمن با حسن خلق خویش به درجه روزه دار شب زنده دار می رسد.[10]
دستیابی به پاداش جهاد: امام صادق سلام الله علیه فرمود: خدا در برابر حسن خلق بنده اش، به او پاداش مجاهدی را می دهد که در راه خدا پیوسته، شب و روز، جنگیده باشد.[11]
آثار بد خویی
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بد اخلاق، خود را به سختی می اندازد.[12]
امیر مؤمنان سلام الله علیه فرمود: خانواده فرد بد اخلاق از او خسته و بیزار می شوند؛[13] همچنین فرمود: روزی فرد بد اخلاق تنگ می شود.[14]
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بد اخلاقی عمل را تباه می کند، چنان که سرکه عسل را تباه می کند.[15]
به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گفته شد: فلان زن روزها روزه می گیرد و شب ها را به عبادت می پردازد؛ ولی بد اخلاق است و همسایگانش را با زبان می آزاراد. فرمود: در او خیری نیست. او اهل آتش است.[16]
پی نوشتها:
1 ـ الفقیه، ج 4، ص 412 .
2 ـ الکافی، ج 2، ص 99 .
3 ـ عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص37 .
4 ـ الکافی، ج 2، ص 100 .
5 ـ الکافی، ج 2، ص 100 .
6 ـ الزهد، ص 30 .
7 ـ الکافی، ج 1، ص 27.
8 ـ روضة الواعظین، ص 377 .
9 ـ عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 38 .
10 ـ الامالی، صدوق، ص 508 .
11 ـ الکافی، ج 1، ص 99 ـ100 .
12 ـ عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص37 .
13 ـ الکافی، ج 2، ص 101 .
14 ـ الأمالی، طوسی، ص 512 .
15 ـ تحف العقول، ص 512 .
16ـ غررالحکم، ص 264 .
17 ـ عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 37 .
18 ـ تنبیه الخواطر و نزهة النواظر، ج 1، ص 90 . ( بر گرفته از مفاتیح الحیات )
