مدرسه علمیه امام حسین ( علیه السلام )چالوس

تنها شد زهر ستم آب پیکرت

یک عمر ریخت آتش اندوه بر سرت

این غم مرا کشد که به شهر مدینه نیست

جز بوسه نسم به قبر مطهرت

غربت نگر که پشت در بسته بقیع

سر می نهد به دامن دیوار زائرت

آن شب که شعله گشت ز در خانه ات بلند

یاد آمد از شکستن پهلوی مادرت

تیغ ستم سه بار به قتلت کشیده شد

دیگر نخورد چوب به لب های اطهرت

عن الرسول الاعظم (صلی الله علیه و آله): المهدی منا اهل البیت

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی

از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی

گاهی اگر در چاه مانند پدر آه

اندوه مادر را حکایت کرده باشی

یا در لباس ناشناسی در شب قدر

نان و پنیر عشق قسمت کرده باشی

پس بوده ای و هستی و می آیی از راه

تا حق دل ها را رعایت کرده باشی

پس مردمک های نگاه ما عقیم اند

تو حاضری بی آنکه غیبت کرده باشی