مدرسه علمیه امام حسین ( علیه السلام )چالوس

تنها شد زهر ستم آب پیکرت

یک عمر ریخت آتش اندوه بر سرت

این غم مرا کشد که به شهر مدینه نیست

جز بوسه نسم به قبر مطهرت

غربت نگر که پشت در بسته بقیع

سر می نهد به دامن دیوار زائرت

آن شب که شعله گشت ز در خانه ات بلند

یاد آمد از شکستن پهلوی مادرت

تیغ ستم سه بار به قتلت کشیده شد

دیگر نخورد چوب به لب های اطهرت