نگین
تلویزیون یک رسانه جمعی و تأثیر گذار است که این تأثیر گاهی فراتر از مرزهای جغرافیایی کشورها گسترده می شود. کشور ما نیز از این فرآیند مستثنی نیست.
رسانه ملی در کشور ما رسالت انتقال مفاهیم دینی و ارزشهای اسلامی را به دوش می کشد و این امر منجر می شود که انتظار بیشتری از این رسانه داشته باشیم.
در ایام شهادت امام جعفر صادق علیه السلام از شبکه استانی فیلمی با عنوان نگین پخش شد که داستان دختری به نام نگین را روایت می کند.
ماجرای فیلم از این قرار است که نگین به جهت درمان پدرش که ورشکست شده از کارفرمای خود که یک مرد شیاد است به مبلغ 20 میلیون تومان پول نزول می کند و نزولی بودن قرض را از خانواده اش که مذهبی هستند پنهان می کند. کارفرمایش از نگین می خواهد در عوض سفته هایش به صیغه وی درآید ولی نگین ابتدا نمی پذیرد.
بعد از ماجراهای بسیار که نگین نمی تواند قرض را ادا کند و بخاطر ترس از زندانی شدن تن به ازدواج موقت یا همان صیغه می دهد ولی بعد پشیمان می شود.
در این فیلم نشان داده می شود که نگین می خواهد به عوض قرض، پنهانی به صیغه رضایت دهد در حالی که صیغه، عقد نکاح دائم یا موقت باید با رضایت پدر باشد.
از طرفی نگین با عنوان که « من می خواهم شرافتم را حفظ کنم و تن فروشی نمی کنم » از صیغه سرباز می زند که این جملات که از زبان نگین گفته می شود این را به ذهن مخاطب متبادر می کند که صیغه یه نوع تن فروشی است؛ که این با احکام اسلامی سازگار نیست.
فیلم در زمان ایام عزاداری احتمالاً ایام فاطمیه روایت می شود ولی در فیلم نشان داده می شود که خانواده نگین که مذهبی هم هستند برای تولد وی یک مراسم خانوادگی را برنامه ریزی کرده اند که این امر با فرهنگ خانواده های مذهبی سازگار نیست.
ف . مشکات